Interview: Σταύρος Σβήγκος | Pure & Unique_

Ο Σταύρος Σβήγκος είναι ένας ταλαντούχος ηθοποιός που αυτήν την εποχή τον παρακολουθούμε σε διάφορες επιτυχίες που συμμετέχει. Ο χρόνος του είναι περιορισμένος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πάρει την αγαπημένη του κονσόλα, θα συνδεθεί online με τους φίλους του και θα ξεκινήσει να ζήσει άλλη μία gaming περιπέτεια.

• Σταύρο, βρισκόμαστε στη φάση της δεύτερης καραντίνας, που από ό,τι φαίνεται θα διαρκέσει κι άλλο. Πώς τα περνάς;

Τα περνάω…όπως όλος ο κόσμος! Ευτυχώς εργάζομαι λίγο, οπότε μπορώ να βγω έξω από το σπίτι, να πάω στη δουλειά, ας πούμε και να αλλάξω λίγο παραστάσεις. Κατά τα άλλα, αυτές τις μέρες τις περνάω όμορφα με την οικογένειά μου, κάνουμε βόλτες στο πάρκο, ποδήλατο και…gaming!

• Eίσαι και εσύ ένας από τους ανθρώπους που ζουν στην αιχμή της τεχνολογίας και που λογικά μεγάλωσες με όλες τις παροχές των αναλογικών και έπειτα ψηφιακών μέσων. Ποια είναι η σχέση σου με την τεχνολογία;

Η γενιά μου, επειδή είμαι γεννημένος το 1985, πρόλαβε την αρχή της «ανοδικής καμπύλης». Προσωπικά, όντας ο μικρότερος της οικογένειας από τα τρία παιδιά, θυμάμαι χαρακτηριστικά το Atari, που δε με άφηναν να το αγγίζω, επειδή ήμουν μικρούλης. Έπειτα από αυτό ήρθε το Game Boy, που ο καθένας είχε το δικό του. Νομίζω πως μετά ξέφυγε η κατάσταση, εννοώντας, ότι από όσο θυμάμαι κάθε 2-3 χρόνια έβγαινε μια καινούρια κονσόλα, κάτι σαν αυτό που συμβαίνει τώρα με τα smartphones. Όλη αυτή η γενιά, αν αναλογιστεί κανείς την άφιξη του κινητού τη δεκαετία του 90, μια τεράστια συσκευή, σαν παντόφλα, και το συγκρίνει με το σήμερα, θα καταλάβει το πόσο τεράστια είναι η αλλαγή και η εξέλιξη στην τεχνολογία. Το αντίστοιχο ισχύει και στο gaming και στους Η/Υ.

• Αυτή την εποχή ποια είναι η σχέση σου με την τεχνολογία; Εξαρτάσαι από αυτήν; Τη θεωρείς «αναγκαίο κακό»;

Αν θέλω να είμαι σκληρός με τον εαυτό μου, τότε ναι, θα πω ότι εξαρτώμαι από αυτήν από πολλές απόψεις. Ωστόσο, προσπαθώ να έχω μια σωστή και ισορροπημένη σχέση μαζί της. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα «χαθώ» σε αυτόν τον κόσμο, γιατί με κερδίζει πάντα η φύση, πράγμα το οποίο θέλω να περάσω και στον γιο μου, ότι, δηλαδή, η τεχνολογία και το gaming είναι σούπερ και βοηθάει και σε τομείς της ζωής μας, όμως η φύση θα έχει πάντα τον πρώτο λόγο, γι’ αυτό και οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Εντάξει, όπως καταλαβαίνετε, εργάζομαι στον υπολογιστή μου και συγκεκριμένα σε Mac, γιατί μου αρέσει το λογισμικό και το έχω συνηθίσει. Έπειτα, ασχολούμαι και με το κινητό μου, γεγονός που δε μου αρέσει πολύ, αλλά όλες αυτές οι εφαρμογές κάνουν τόσο εύκολη την επικοινωνία. Μπορώ να πω ότι έχω μια εξάρτηση από το Instagram – Facebook που δεν είχα ποτέ και είμαι κατά αυτού. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε θέλω να τρέχω πιο γρήγορα από την τεχνολογία. Για έναν χρόνο ήμουν ambassador του PlayStation στην Ελλάδα, όπου μου έδιναν να δοκιμάζω πράγματα και παιχνίδια, ή να συμμετέχω σε events. Ήταν μια καταπληκτική ευκαιρία για μένα, μιας και είναι και η κονσόλα που αγαπώ και παίζω εδώ και πολλά χρόνια. Γενικά είμαι της άποψης, ότι, όπως μάθεις και στα αυτοκίνητα και στις μηχανές, έτσι θα αγαπήσεις και το brand του τηλεφώνου ή του gaming με το οποίο μεγάλωσες. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα προπαραγγείλω και επίσης με βρίσκεις να διαφωνώ και λίγο με αυτό το κομμάτι, γιατί μπερδεύουμε το marketing της εταιρείας, το πόσο δηλαδή θέλει να πουλήσει, σε σχέση με αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Γι’ αυτόν τον λόγο έχω κρατήσει και μια απόσταση από όλη αυτήν την κατάσταση.

• Σήμερα οι γονείς, λόγω της πληθώρας των ψηφιακών μέσων, συχνά αδυνατούν να περιορίσουν την ενασχόληση των παιδιών τους με αυτά. Εσύ έχεις κρατήσει αυτή την απόσταση ορμώμενος από το γεγονός, ότι είσαι νέος πατέρας και θες να προστατέψεις την οικογένειά σου και να δώσεις τα σωστά πρότυπα;

Σίγουρα είναι και αυτό, αλλά πάντα είχα αυτή την άποψη. Για παράδειγμα, ποτέ δεν έτρεξα να πάρω το τελευταίο μοντέλο του iPhone, πάντα έχω ένα ή δύο προηγούμενα μοντέλα και από οικονομική άποψη, αλλά και επειδή θεωρώ, ότι η τεχνολογία τους είναι πολύ κοντινή και οι διαφορές πολύ μικρές. Όλα είναι θέμα marketing και το πιο δυστυχές, το οποίο με «πονάει», είναι ότι στην κοινωνία την οποία ζούμε επικρατεί η επιδειξιομανία. Η κοινωνία μας, μας κατατάσσει σε κοινωνικές ομάδες βάσει των καταναλωτικών προϊόντων που διαθέτουμε και σχηματίζει μια ελίτ στην οποία είτε ανήκεις, είτε όχι.

• Ας σταθούμε λίγο σε αυτό το κοινωνικό φαινόμενο. Θεωρείς ότι αυτό δημιουργεί και κάστες βάσει των ιδιόκτητων προϊόντων τεχνολογίας; Για παράδειγμα, παλαιότερα βλέπαμε κάποιον με ένα καινούριο ποδήλατο ή αυτοκίνητο και υποθέταμε ότι ανήκει σε μια συγκεκριμένη κοινωνική βαθμίδα.

Δυστυχώς το θέμα smartphone έχει μπει ακόμα και στις ζωές των 7χρονων παιδιών και όλο αυτό βασίζεται στον φόβο των γονιών και στο ότι το κινητό τους παρέχει ασφάλεια ανά πάσα ώρα και στιγμή. Στη σημερινή, καπιταλιστική κοινωνία είναι τρομακτικό το γεγονός, ότι ένα παιδάκι θαυμάζει ένα iPhone 12, ένα Samsung Galaxy S21 και γνωρίζει τόσα πολλά πράγματα για τη συσκευή, ενώ αντιθέτως δεν ξέρει καθόλου ιστορία. Παράδειγμα αποτελεί και ένα 12χρονο κοριτσάκι από τον οικογενειακό μας περίγυρο, το οποίο, ενώ δεν είχε το iPhone 12, ήξερε να εξηγήσει στη γυναίκα μου όλες τις λειτουργίες του κινητού.

• Σου αρέσει να ασχολείσαι με το gaming ακόμα και σήμερα; Ποιά είναι τα αγαπημένα σου παιχνίδια;

Κοιτάξτε, το GTA το παίζω από το νούμερο 1 μέχρι και το τελευταίο και τα έχω τερματίσει όλα. Όπως επίσης και το Redemption, το Batman Gotham Day, το Assassin’s Creed και το Pro-evolution soccer. Ξέρω πως πολλοί θα διαφωνήσουν για το τελευταίο και προτιμούν το Fifa, αλλά εγώ «αρρωσταίνω» για Pro! Και φυσικα το Call of Duty, το οποίο είναι παιχνιδάρα, αλλά θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι για 18+. Θεωρώ ότι οι ηλικίες που αναγράφουν οι εταιρείες στα παιχνίδια είναι σωστές, αλλά οι γονείς δεν τηρούν τα όρια και εκεί δημιουργούνται προβλήματα. Το θέμα είναι ότι το παιχνίδι δημιουργεί συναισθήματα (αδρεναλίνη, νευρικότητα, ηρεμία κλπ) και ένα παιδί αδυνατεί να το αντιληφθεί αυτό το γεγονός και να το διαχειριστεί, ενώ ένας ώριμος άνθρωπος μπορεί να θέσει τα όρια στη χρήση του παιχνιδιού.

• Ως παιδί ασχολούσουν με τα βιντεοπαιχνίδια; Και αν ναι, θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη σου κονσόλα και το πρώτο σου παιχνίδι;

Το Game Boy ήταν η πρώτη μου κονσόλα με τον Super Mario, ο οποίος είναι μάλιστα και συνομήλικος μου. Όσον αφορά στο πρώτο παιχνίδι που έπαιξα σε υπολογιστή, αυτό ήταν το ποδοσφαιράκι, σε μια από αυτές τις μεγάλες εύκαμπτες δισκέτες με την τρύπα στη μέση. Δε θα το ξεχάσω ποτέ, καθώς ήταν και δώρο του ξαδέρφου μου.

• Προτιμάς τα ομαδικά παιχνίδια ή αυτά που είσαι μόνος και γιατί;

Η αλήθεια είναι, ότι πριν την περίοδο της καραντίνας προτιμούσα τα μοναχικά παιχνίδια, σαν lonely wolf που είμαι. Ο λόγος που τα προτιμούσα ήταν γιατί μπορούσα να «χαθώ» μέσα στον κόσμο του χαρακτήρα για πολλές ώρες, χωρίς να επηρεάσω ή να επηρεαστώ από κάποιον. Μου αρέσει να «λιώνω» τον ήρωα τον οποίο διαλέγω και να ταυτίζομαι μαζί του. Ωστόσο, αυτή την περίοδο της καραντίνας και της απομόνωσης, προτιμώ τα ομαδικά παιχνίδια, καθώς και οι φίλοι μου έχουν ελεύθερο χρόνο και μέσα από αυτό μιλάμε , επικοινωνούμε, γινόμαστε ομάδα και είμαστε σε επαφή. Θεωρώ, ότι στην κατάσταση αυτή το ομαδικό gaming συμβάλλει στην επικοινωνία και μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε πιο όμορφα.

• Κλείνοντας, θα ήθελες να μας πεις ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον σε μια τέτοια περίεργη εποχή;

Το μέλλον είναι αβέβαιο. Βέβαια, έχω κλείσει θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις μέχρι το 2022, όμως όλα αυτά παραμένουν με ερωτηματικό ως προς την πραγματοποίησή τους. Ας ελπίσουμε να τελειώσει γρήγορα αυτή η ιστορία και να μπορούμε να επιστρέψουμε στους ρυθμούς μας!