Lake Review | The beauty in ordinary things_

Αν έχετε δουλέψει σε μαγαζί με μουσική, για παράδειγμα αν εργαστήκατε στο σέρβις μιας ταβέρνας, θα γνωρίζετε πολύ καλά την επίδραση που έχει η λίστα με τα τραγούδια στην καθημερινότητα. Θα ξέρετε πόσο εκνευρισμό προκαλεί η συνεχής ακρόαση των ίδιων, λίγων σε αριθμό τραγουδιών σε καθημερινή βάση, ενώ δουλεύετε. Θα ξέρετε, όμως, και την αίσθηση της οικειότητας που μπορεί να φέρνουν, τη «ζεστή» ρουτίνα, την ασφάλεια. Το παιχνίδι Lake, μία indie δημιουργία, προσπαθεί να φέρει στο μυαλό μας αυτές τις ρουτίνες και τα συναισθήματα που προκαλούν, στέλοντάς μας σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία, μακριά από το αστικό περιβάλλον, για να εκτελέσουμε χρέη ταχυδρόμου.

Η χαλάρωση στο επίκεντρο

Η πρωταγωνίστρια φεύγει από το σπίτι της, αφού έχει πάρει άδεια απ΄ τη δουλειά της, για να «αποδράσει» και να ξεκουραστεί στο πατρικό της σπίτι, δίπλα από μία λίμνη, όπου αναλαμβάνει τον ρόλο του ταχυδρόμου προσωρινά, μέχρι να βρεθεί άλλο άτομο για τη θέση. Στην πορεία, θα γνωρίσει τους κατοίκους της περιοχής αυτής, θα συνάψει σχέσεις με μερικούς και θα κληθεί να αποφασίσει για τις επόμενες κινήσεις της με βάση την εμπειρία της στη μικρή αυτή πόλη: θα μείνει, ακολουθώντας μία πιο ήρεμη ρουτίνα ζωής, ή θα επιστρέψει πίσω στους γρήγορους ρυθμούς της κανονικής της δουλειάς;

Για να φτάσουμε μέχρι την επιλογή αυτή, γνωρίζουμε σταδιακά την πόλη και τους κατοίκους, πηγαίνοντάς τους τα γράμματα και τα πακέτα τους κάθε ημέρα. Το gameplay θυμίζει τις δουλειές που κάναμε στο Shenmue, χωρίς όμως τις μάχες και την ανάγκη για διαχείριση του χρόνου. Στο Lake δεν υπάρχει κανένας περιορισμός, κανένα άγχος, καμία ανάγκη για βιασύνη. Καλούμαστε να «ρουφήξουμε» τα πανέμορφα τοπία, να κινηθούμε αργά και να απολαύσουμε τη διαδρομή, ακούγοντας τα ευχάριστα τραγούδια του τοπικού ραδιοφώνου.

Ίδιο τραγούδι καλοκαίρι, ίδιο τραγούδι χειμώνα

Όμως, η δουλειά παρουσιάζεται ως καθημερινή ρουτίνα, ως επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα, και για να επιτευχθεί αυτό γίνονται κάποιες εκπτώσεις που έχουν διττά αποτελέσματα. Ξυπνάμε κάθε πρωί και φεύγουμε με το φορτηγάκι της δουλειάς για να παραδώσουμε τους φακέλους, κάτι που πράγματι κάνουμε χειροκίνητα, ένα σπίτι τη φορά, χωρίς κάποια επιπλέον προέκταση, κάποια ιδέα που να εισάγεται για να ανανεώσει το gameplay. Σε όλες τις 7 ώρες που διαρκεί περίπου το Lake, κάνουμε το ίδιο ακριβώς πράγμα: οδηγούμε το φορτηγάκι, πάμε μπροστά από ένα σπίτι, παίρνουμε το πακέτο, το παραδίδουμε, πάμε στο επόμενο σπίτι. Μάλιστα, το ραδιόφωνο της μικρής πόλης παίζει συνεχώς τα ίδια τραγούδια, που είναι ελάχιστα σε αριθμό, με αποτέλεσμα να κάνουμε σε κάθε in-game ημέρα το ίδιο ακριβώς, ακούγοντας διαρκώς την ίδια μουσική, σε επανάληψη.

Είναι όλο αυτό βαρετό; Σαφέστατα. Μετά από μερικές ώρες, η επόμενη ημέρα φαντάζει ως πλήρης αγγαρεία, όπως δηλαδή αναμένεται. Βέβαια, πρόκειται για -μάλλον- συνειδητή επιλογή, η οποία μεταφέρει τη ρουτίνα και την επίδραση που έχει αυτή στον άνθρωπο, με τα αρνητικά και τα θετικά της, και τελικά βάζοντάς τον να διαλέξει με κριτήριο το πόσο απόλαυσε τις διαδικασίες αυτές. Στο μεγαλύτερο μέρος του, το Lake δεν μας «σπρώχνει» προς κάποια απόφαση, όμως υπάρχουν οι στιγμές που δίνει την εντύπωση ότι ωραιοποιεί τη ζωή στην επαρχία, παρουσιάζοντας όλους τους κατοίκους της μικρής πόλης ως συμπαθητικούς, παράξενους αλλά καλόκαρδους ανθρώπους, ενώ δίνει την εικόνα της πόλης με όρους χρημάτων, κοστουμιών και γρήγορης ζωής που δεν σταματά για να υπολογίσει το πώς νιώθεις (ακούμε ατάκες όπως «συγγνώμη έχω ραντεβού με έναν “corporate lawyer”» όταν ένας χαρακτήρας φεύγει τρέχοντας, ενώ εμφανίζεται και ο «κακός» κοστουμάτος κάποια στιγμή). Φαίνεται πως το Lake μάς παροτρύνει να χαλαρώσουμε, να σκεφτούμε τον εαυτό μας και την υγεία μας, ακόμα και εις βάρος της καριέρας και των χρημάτων, αν χρειαστεί· θετικά μηνύματα, κάπως άγαρμπα δοσμένα σε σημεία.

Twin Peaks… κατά λάθος

Άγαρμπο είναι επίσης το gameplay και η παρουσίαση, που πλήττουν το immersion, καθώς το Lake είναι γεμάτο με μικρά προβλήματα και glitches: με ζώα που αιωρούνται, με αυτοκίνητα που «βουλιάζουν» στην άσφαλτο, με φώτα και σκιές που αναβοσβήνουν, με ανθρώπους που κοιτούν το κενό και με ιδιαίτερα απότομα «κοψίματα» στο μοντάζ, που επιχειρούν να καλύψουν την απουσία ολοκληρωμένων animations. Δεν περιμένει κανείς αλληλεπίδραση τύπου Red Dead Redemption 2 από ένα τόσο μικρό παιχνίδι, όμως εδώ υπάρχει σοβαρό θέμα πολλές φορές.

Εξαιτίας της εντελώς παράταιρης συμπεριφοράς των ανθρώπων, που παραγγέλνουν καφέ αλλά η έλλειψη animation δεν τους επιτρέπει να πιουν, ή που πηγαίνουν σε συναυλία και κοιτούν με καρφωμένο ύφος ένα τυχαίο σημείο, όχι τη σκηνή, ακίνητοι και αμίλητοι, δημιουργείται ένα παράξενο κλίμα, βουτηγμένο στον επαρχιακό σουρεαλισμό του Twin Peaks, όχι όμως εσκεμμένα (αν και, φυσικά, υπάρχει η απαραίτητη αναφορά στον Lynch). Η απουσία animation, το ελλιπές lip sync και τα πολλαπλά glitches δεν αντισταθμίζονται από τις -επαρκείς- ερμηνείες των ηθοποιών και πλήττουν τελικά το immersion αλλά και το δέσιμο με τους χαρακτήρες, που είναι και από τα βασικά ζητούμενα. Οι ίδιοι οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες αρχικά, οι περισσότεροι όμως καταλήγουν σε εντελώς μονοδιάστατες προσωπικότητες και η πλοκή «τρέχει» πολύ γρήγορα τα γεγονότα, φτάνοντας στο τέλος κάπως απότομα. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές στιγμές «ζεστασιάς», με γλυκές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χαρακτήρων και πολύ ευχάριστη παρουσίαση, τύπου “comfort food”.

Επίλογος

Στα πολύ θετικά, η καλοστημένη ατμόσφαιρα και η αίσθηση του τόπου που δίνεται μέσω του σχεδιασμού της πόλης και της περιοχής γενικότερα, που είναι πολύ υψηλής ποιότητας. Οι διαδρομές είναι ξεκάθαρες (αν και το mini map δεν βοηθά πολύ, καθώς δεν είναι ακριβές), οι τοποθεσίες αξιομνημόνευτες και ρεαλιστικά «χτισμένες», και οι βόλτες με το φορτηγάκι, όσο κι αν κουράζουν ενίοτε, είναι ευχάριστες και χαλαρωτικές. Όπως και να ‘χει, παρά τις ελλείψεις, είναι μία γαλήνια εμπειρία, ικανή να προσφέρει «ζεστά» συναισθήματα και να μας δώσει μία ήσυχη απόδραση από την καθημερινότητα. Μία γλυκιά ιστορία, χωρίς κακούς και καλούς, χωρίς ένα κεντρικό μυστήριο αλλά με τα «απλά» προβλήματα των ανθρώπων στο επίκεντρο, το Lake μάς δείχνει πως υπάρχει πολλή ομορφιά στις ρουτίνες, στην καθημερινότητα, στα απλά πράγματα. Αυτή δεν είναι και η ουσία;

ΘΕΤΙΚΑ

Όμορφη ατμόσφαιρα

Καλοσχεδιασμένες τοποθεσίες

Γλυκιά ιστορία

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

Τεχνικά προβλήματα

Απότομο κλείσιμο

Απουσία animation

Επαναλαμβανόμενο gameplay

Μονοδιάστατοι χαρακτήρες

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ #6/10