Tandem: A Tale of Shadows – Review | Παίξτε με το φως και τη σκιά, σε ένα πολύ αξιόλογο puzzle platformer_

Το Tandem: A Tale of Shadows είναι ένα puzzle platformer που καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή αμέσως. Η εισαγωγή θυμίζει Tim Burton, με λίγο από Sherlock Holmes, και είναι πολύ συνηθισμένη. Το cutscene που βλέπουμε είναι θολό και οι κινήσεις των χαρακτήρων «ξύλινες». Η πρώτη εικόνα δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική… Όμως! Με το που ξεκινά το gameplay, όσο κι αν περιμένουμε ένα παιχνίδι τύπου Limbo, ένα 2D platformer με κουτιά και μοχλούς, τελικά βλέπουμε ένα ευχάριστο twist: το Tandem παίζει σε top-down οπτική. Δηλαδή, περίπου.

Για την ακρίβεια, χειριζόμαστε δύο χαρακτήρες ταυτόχρονα, εναλλάσσοντας τον έλεγχο μεταξύ τους με το πάτημα ενός πλήκτρου. Έχουμε ένα κοριτσάκι, την Emma, και ένα ζωντανό αρκουδάκι, τον Fenton. Το αρκούδι παίζει σε κλασικό, τυπικό στιλ για 2D puzzle platformers, ενώ η Emma κινείται σε top-down «κάδρο» και λύνει τους περισσότερους γρίφους.

Μάλιστα, ενδιαφέρον έχει η διαφορετική χρωματική παλέτα: με τον Fenton βλέπουμε μια ασπρόμαυρη εκδοχή της κάθε πίστας και με την Emma την «κανονική», τη χρωματιστή. Αυτό τονίζεται από το ίδιο το gameplay, αφού ο Fenton κινείται στις σκιές τις οποίες δημιουργεί η Emma. Έτσι, με λίγα λόγια, το gameplay λειτουργεί ως εξής: χειριζόμαστε το κοριτσάκι για να βρούμε πηγές φωτός και να τις στήσουμε στις σωστές γωνίες ώστε οι σκιές των γύρω αντικειμένων να σχηματίζουν διόδους και πλατφόρμες στις οποίες ο Fenton θα περπατήσει για να φτάσει στον στόχο μας.

Η διττή αυτή φύση του gameplay είναι ο πυρήνας της εμπειρίας και έχει στηθεί ικανοποιητικά στα περισσότερα σημεία της. Με μόνο εμφανές ελάττωμα το άκομψο platforming, το οποίο ευτυχώς δεν έχει ιδιαίτερα δύσκολα σημεία, το σύστημα επίλυσης των γρίφων είναι πολύ πετυχημένο και διασκεδαστικό, χωρίς να προσφέρει όμως ποτέ πολύ απαιτητικά παζλ. Επίσης, η σύντομη διάρκεια των επιπέδων, αλλά και του τίτλου συνολικά, είναι χαρακτηριστικά που οδηγούν σε ευχάριστα τμηματικό gameplay, που μπορούμε να «πιάσουμε» και να σταματήσουμε εύκολα και γρήγορα, για να παίξουμε ένα ή δύο επίπεδα διαδοχικά και να συνεχίσουμε αργότερα.

Γενικά, είναι μια εμπειρία που συγχωρεί τα περισσότερα λάθη, αφού ακόμα κι αν χάσουμε δεν υπάρχουν συνέπειες και ξεκινούμε ακριβώς από το σημείο όπου αποτύχαμε. Πάντως, όσο εύκολοι κι αν είναι οι γρίφοι, ο σχεδιασμός τους αλλά και εκείνος των επιπέδων, είναι πολύ αξιόλογης ποιότητας. Ένα πρόβλημα προκύπτει πάντως εξαιτίας της κάμερας, που δεν καταφέρνει να καλύψει επαρκώς τα επίπεδα και να μας δείξει ξεκάθαρα τις διάφορες λεπτομέρειές τους, με αποτέλεσμα, μερικές φορές, να μην καταλαβαίνουμε πώς ακριβώς πρέπει να προχωρήσουμε, αν και η λύση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.

Προχωρώντας στις πίστες του Tandem, βλέπουμε όλο και περισσότερους μηχανισμούς, ώστε να διατηρείται η φρεσκάδα, με βάση πάντα τις σκιές και το φως. Θα βρούμε διακόπτες, μοχλούς, τεράστιες εχθρικές αράχνες, φυτά που αντιδρούν στο φως και διάφορα άλλα σημεία ενδιαφέροντος με τα οποία αλληλεπιδρούμε για να λύσουμε τους γρίφους. Κάθε νέα λειτουργία που εμφανίζεται έχει κάτι να προσφέρει και ο ρυθμός με τον οποίο ανακαλύπτουμε νέα στοιχεία είναι προσεγμένος. Δεν υπάρχει κάποια καινοτομία, οι επιρροές είναι προφανείς, αλλά το gameplay είναι καλοδουλεμένο και διασκεδαστικό απ’ την αρχή του ως το τέλος του.

Δυστυχώς, η παρουσίαση δεν είναι επαρκής για να στηρίξει το gameplay και είναι αισθητά υποδεέστερη. Τα cutscenes δεν ικανοποιούν τεχνικά αλλά ούτε κι αισθητικά, το voice acting είναι αλλόκοτο, η μουσική, παρόλο που ταιριάζει, δεν είναι αξιομνημόνευτη και, γενικά, έχουμε μία κάπως generic εικόνα.

Επίσης, το σενάριο είναι τελείως τυπικό και δεν έχει λόγο ύπαρξης, αφού δεν παίρνει αρκετό χρόνο ώστε να μας παρουσιάσει τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους. Δεν χρειάζεται να δούμε οσκαρική πλοκή σε έναν τέτοιο τίτλο και δεν θα περιμέναμε κάτι τέτοιο, αλλά εδώ η αφήγηση είναι τόσο αραιή και αδιάφορη που δεν καταφέρνει να μας βάλει μέσα στην εμπειρία, να μας δώσει έναν λόγο παραπάνω για να ακολουθήσουμε την περιπέτεια των χαρακτήρων και να μας κάνει να καταλάβουμε σε κάθε στιγμή γιατί γίνεται ό,τι γίνεται.

Ως έχει, το Tandem μοιάζει με μία σειρά ασύνδετων γρίφων και, τελικά, ίσως θα ήταν πράγματι καλύτερα αν είχε ακολουθήσει μια τέτοια προσέγγιση, ή αν για παράδειγμα μας έδινε το σενάριο σε κειμενάκια πριν από κάθε πίστα.

Τελικά, παρά τα προβλήματα που εντοπίζονται κυρίως στην παρουσίαση και στο platforming, το Tandem: A Tale of Shadows είναι ένα αξιόλογο puzzle platformer που έχει πολλά να δώσει. Μια εύκολη, σε γενικές γραμμές, εμπειρία, με διασκεδαστικούς γρίφους και ένα εξαιρετικό βασικό μηχανισμό.

Αν το σενάριο ήταν πιο σωστά ενσωματωμένο και αν είχαν «γυαλιστεί» κάποιες ατέλειες, θα μιλούσαμε για ένα πολύ δυνατό τίτλο αλλά και ως έχει προτείνεται σε λάτρεις του είδους που θέλουν ένα χαλαρό απόγευμα ή κάτι για να παίζουν λίγο-λίγο κάθε ημέρα πριν φύγουν για δουλειά το πρωί.

Τι μας άρεσε 

– Αξιόλογοι μηχανισμοί

– Διασκεδαστικοί γρίφοι

– Καλοσχεδιασμένα επίπεδα

– Ιδανική διάρκεια

Τι δεν μας άρεσε

– Άκομψο platforming

– Προβληματική κάμερα

– Ανεπαρκής παρουσίαση

– Αδιάφορο σενάριο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ # 7.5/10

Το review βασίστηκε σε αντίτυπο που μας παραχωρήθηκε από τον publisher.

Developer: Monochrome Paris

Publisher: Hatinh Interactive

Κυκλοφορία: 21 Οκτωβρίου 2021

Πλατφόρμες: PC, PS4, Switch, Xbox One (δοκιμάστηκε σε PS4)