Resident Evil: Είναι δικαιολογημένες οι αντιδράσεις για τη νέα ταινία;_

Η κυκλοφορία της καινούργιας κινηματογραφικής μεταφοράς του Resident Evil πλησιάζει και μετά απ’ το πρόσφατο trailer τώρα έχουμε και δύο posters που δείχνουν τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες με τα ρούχα των εμβληματικών ηρώων του franchise. Οι αφίσες, όπως και το trailer, έχουν έναν «αέρα» B movie, ταινίας δεύτερης διαλογής, «του κιλού», σαν κι αυτές που βλέπαμε σε τεράστιες ποσότητες στα 80s και συνήθως ανήκαν στο horror είδος. Οι fans των παιχνιδιών, ένα μέρος τους έστω, έχουν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους για την κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνει η νέα Resident Evil ταινία, γράφοντας σε κάθε διαδικτυακό σημείο συζήτησης τη γνώμη τους, που δεν είναι πάντα θετική.

Παράξενο, αν σκεφτεί κανείς πως η νέα ταινία Resident Evil φαίνεται απόλυτα πιστή στο πνεύμα των παιχνιδιών. Η εικόνα που έχει σχηματιστεί στο μυαλό μας για τα πρώτα, αλλά και για τα υπόλοιπα παιχνίδια της σειράς Resident Evil μάλλον δεν είναι η πραγματική. Περισσότερο τα σκεφτόμαστε όπως τα θυμόμαστε παρά όπως πράγματι ήταν. Επιστρέψτε μου να σας βοηθήσω να θυμηθείτε σε ποια σειρά παιχνιδιών βασίζεται η νέα ταινία, και γιατί δεν είναι αρνητικό να κινείται σε B movie μονοπάτια, αλλά ζητούμενο.

Πρώτα, δείτε τα posters:

Όσο κι αν έτσι το θυμόμαστε, όσο κι αν το gameplay στα πρόσφατα παιχνίδια της σειράς Resident Evil είναι καλοστημένο και κορυφαίο δείγμα για το είδος του, όσο κι αν το ίδιο ίσχυε και στους παλιότερους τίτλους για τα δεδομένα της εποχής τους, το Resident Evil δεν ήταν ποτέ Walking Dead. Το franchise της Capcom δεν εστίαζε σε καλογραμμένους χαρακτήρες που συμμετείχαν σε ένα «σοβαρό» σενάριο σε έναν ρεαλιστικό κόσμο γεμάτο όμως με ζόμπι. Το Resident Evil ήταν πάντα αστείο, μερικές φορές επίτηδες κι άλλες καταλάθος, πάντα υπερβολικό και σε πολλά σημεία γελοίο. Αν ένας σεναριογράφος/σκηνοθέτης επιχειρεί να μεταφέρει πιστά το πνεύμα του franchise στη μεγάλη οθόνη, μάλλον τελικά θα δούμε μία B movie προσέγγιση με υπερβολές στις ερμηνείες, πλάσματα που είναι εφιαλτικά αλλά και αστεία, και με ένα σενάριο που οριακά βγάζει νόημα.

Οι αστείες σκηνές και οι υπερβολικές καταστάσεις είναι διάχυτες σε όλην την ιστορία του franchise, βρίσκονται στην καρδιά του και το χαρακτηρίζουν. Αν θέλουμε να δούμε «σοβαρό» zombie horror, υπάρχουν δεκάδες επιλογές σε σινεμά, τηλεοπτικές σειρές αλλά και παιχνίδια. Το να αντιμετωπίζουμε το Resident Evil ως τέτοιο, όμως, ως τρομακτικό, σοβαρό και μετρημένο έργο με ζόμπι, δεν τιμά την ιστορία του franchise. Ας θυμηθούμε μερικές εμβληματικές στιγμές του Resident Evil, κάποιες εκ των οποίων τις έχουμε ακόμη στο μυαλό μας ως τρομακτικές, κι ας ήταν κωμικές απ’ την πρώτη εμφάνισή τους.

Για να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή, ας πάμε στο intro του πρώτου Resident Evil, το οποίο ήταν live action, με ηθοποιούς δηλαδή να υποδύονται τους ρόλους και όχι με ψηφιακά γραφικά. Βαριά, αργόσυρτη μουσική, «ραδιοφωνική» αφήγηση και ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα χωράφι για να δούμε τους πρωταγωνιστές στημένους πλάι-πλάι, με στολές που μοιάζουν αποκριάτικες και πραγματικά, αληθινά οικτρές ερμηνείες σε χειρότερες ακόμα ατάκες. Η σκηνοθεσία επίσης κινείται σε παρόμοιο στιλ, με συνεχή κοντινά σε μάτια, πρόσωπα, σκυλιά, κομμένα χέρια και με πολύ αίμα. Δείτε λοιπόν από πού ξεκίνησε η σειρά αυτή:

Δεν ήταν μόνο το πρώτο Resident Evil που είχε αστείο intro, απλώς εκείνο ήταν live action και έτσι προκαλούσε ακόμα περισσότερο γέλιο. Ωστόσο, μπορούμε να πάμε και στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, για να δούμε πώς χειρίστηκε την εισαγωγή του… Επιστρέφει η αφήγηση σε στιλ action movie τρίτης διαλογής, από πίσω έχουμε εντελώς παράταιρη μουσική που θυμίζει σαπουνόπερα της εποχής, και εντελώς ξαφνικά, με μοντάζ «με το τσεκούρι» ταξιδεύουμε στην πόλη Raccoon City και βλέπουμε τον Leon, μόνο του, να κατεβαίνει απ’ το αμάξι όταν βλέπει έναν άνθρωπο πεσμένο στον δρόμο, να λέει, δυνατά, στον εαυτό του «Τι έχουμε εδώ;» και να συνεχίζει με παράταιρες ατάκες και κακό voice acting να σχολιάζει ό,τι βλέπει μπροστά του. Ε, μετά θα δούμε και ένα ζόμπι να οδηγεί φορτηγό, και μία έκρηξη φυσικά.

Δεν είναι απλώς χαρακτηριστικά της εποχής που πλέον φαίνονται παράξενα. Είναι πράγματι χαρακτηριστικά της εποχής, αλλά όχι των πρωτοκλασάτων θρίλερ. Τέτοια προσέγγιση βλέπαμε σε B movies και ταινίες δράσης με χαμηλό μπάτζετ, ακόμα και τότε. Βέβαια, σε παιχνίδια είχαμε πιο συχνά «καλτ» στοιχεία, αλλά και πάλι η υπερβολή του Resident Evil στις σκηνές του, στους διαλόγους αλλά και στο σενάριο συνολικά, του δίνουν τα σκήπτρα.

Ας γυρίσουμε στο πρώτο Resident Evil, για να δούμε την κλασική πλέον σκηνή με το “Jill Sandwich”. Παρόλο που κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για άκυρη μετάφραση με τεράστια ελευθερία, αμφιβάλλω για την εξαιρετική ποιότητα του πρωτότυπου διαλόγου. Οι ερμηνείες σφραγίζουν τη σκηνή στην αιωνιότητα:

Στο ίδιο παιχνίδι, έχουμε αυτή τη στιγμή, με ένα τεράστιο φίδι:

Στο remake του Resident Evil 2, ένα χέρι εμφανίζεται ξαφνικά πίσω από τον τοίχο και λιώνει το κεφάλι ενός χαρακτήρα. Όσο κι αν έχουμε κορυφαία γραφικά εδώ, το αποτέλεσμα παραμένει αστείο με εκείνον τον «καλτ» τρόπο.

Φυσικά, αν εκπληρώσουμε κάποιες προϋποθέσεις, μπορούμε να παίξουμε ως ένα μαχητικό Tofu… Ακόμα καλύτερο κι απ’ την τουαλέτα του Saints Row.

Για να μην μείνουμε στα δύο πρώτα παιχνίδια, αν και από αυτά αντλεί την έμπνευσή της η νέα ταινία, και για να δούμε το franchise πιο σφαιρικά, πάμε και παρακάτω, στον Nemesis. Ένας «κακός» που έχει αποκτήσει θρυλικό στάτους, ο οποίος όμως ξεκίνησε κάτω από σκληρούς τεχνικούς περιορισμούς που έσπασαν την ψευδαίσθηση ενός τρομερού κυνηγού και αλλοίωσαν αισθητά τον φόβο που προκαλούσε. Τα loading screens και οι εντελώς προβλέψιμες συναντήσεις με το τέρας αυτό αφαίρεσαν μεγάλο μέρος του άγχους και τελικά το αποτέλεσμα καταλήγει να είναι αστείο.

Αν προσθέσουμε και τον τελείως υπερβολικό σχεδιασμό που θυμίζει τον Toxic Avenger, έχουμε ένα εκρηκτικό μείγμα, ικανό να προκαλέσει γέλιο κάθε στιγμή, αντίθετα από την αντίστοιχη περίπτωση του Resident Evil 2 στο οποίο ο κυνηγός ήταν όντως τρομακτικός (less is more μάλλον, και με τον Nemesis πήγαν σίγουρα στο “more”). To remake του τρίτου Resident Evil δεν μας έδειξε έναν τόσο αστείο Nemesis, ούτε όμως έναν ιδιαίτερα τρομακτικό -περισσότερο ήταν εκνευριστικός.

Nemesis, εσύ;

Ο Nemesis πετάγεται συνεχώς, σπάει τοίχους, εμφανίζεται από το πουθενά, χωρίς ποτέ να είναι ιδιαίτερα επιβλητικός ως παρουσία, ενώ κολλούσε σε γωνίες και γραφεία, και γινόταν πιο αστείος. Οι εμφανίσεις του και το κυνηγητό μαζί του πάντα μου θύμιζαν σκηνή από κωμωδία του Benny Hill. Ευτυχώς δεν είμαι ο μόνος που έκανε αυτήν τη σύνδεση και ευτυχώς κάποιος έφτιαξε αυτό το βίντεο:

Αγνός, αστείρευτος τρόμος:

Αφού μιλάμε για villains, ποιος είναι καλύτερος απ’ τον Nemesis; Μα, φυσικά, ο Salazar του τέταρτου Resident Evil! Πιθανότατα ένας τέτοιος «κακός» δεν θα ταίριαζε σε «σοβαρό» θρίλερ, έτσι;

Για να γίνει ακόμα πιο αστεία η κατάσταση, έχουμε ένα τεράστιο άγαλμα που αναπαριστά τον villain αυτόν, και κουνάει τα χέρια του, στα οποία εμείς σκαρφαλώνουμε και ρίχνουμε γυριστές κλωτσιές σε… δείτε:

Ας πάμε στο Code Veronica, έναν ιδιαίτερα αγαπητό τίτλο της σειράς που συχνά βρίσκεται σε λίστες με τα πιο επιθυμητά remakes. Η μουσική, ο σχεδιασμός, το τσεκούρι, ο διάλογος, οι ερμηνείες… δεν υπάρχει τίποτα σε αυτήν τη «ρομαντική» σκηνή που να μην «φωνάζει» B movie:

Στο Resident Evil 6 οδηγήσαμε ένα μαχητικό αεροπλάνο, στο 5 ρίξαμε μπουνιές σε μία πέτρα και στο 7 (DLC) παίξαμε μποξ με ένα μοχθηρό τέρας, φωνάζοντας ατάκες του στιλ “Not bad, little guy, is that all you got?”. Όλες οι σκηνές παρακάτω:

Σίγουρα υπάρχουν πολλές ακόμα τέτοιες στιγμές, το Village για παράδειγμα είχε γιγάντια βαμπίρ, λυκάνθρωπους, εκείνον τον έμπορο και μια εφιαλτική κούκλα. Είναι εύκολα αντιληπτό πως πρόκειται για σειρά που δεν φοβάται να γίνει αστεία και υπερβολική, αλλά και να «αγκαλιάσει» τη low budget, B movie αισθητική τρόμου. Η νέα ταινία φαίνεται πως προσπαθεί να πιάσει το πνεύμα όσο πιο πιστά γίνεται και είναι παράξενο, ειδικά αν θυμηθούμε το τελευταίο κινηματογραφικό εγχείρημα με τη Jovovich, να βλέπουμε έντονες αρνητικές αντιδράσεις. Μάλλον οι πρόφατες ταινίες και σειρές με ζόμπι που ακολούθησαν άλλο, πιο σοβαρό ύφος, έχουν επηρεάσει την αντίληψή μας για το είδος και για το ίδιο το Resident Evil. Αν η επερχόμενη μεταφορά ήταν «σοβαρή», σκοτεινή και τρομακτική, θα μπορούσε να ανήκει σε οποιοδήποτε σχεδόν franchise με ζόμπι. Δεν θέλουμε generic zombies, θέλουμε Resident Evil. Μακάρι η νέα ταινία να διατηρεί το χιούμορ και την υπερβολή της σειράς της Capcom, ακόμα κι αν δεν έχει πολεμιστές Tofu.

Η ταινία, που ονομάζεται Resident Evil: Welcome to Raccoon City, έχει ως σκηνοθέτη τον Johannes Roberts και θα κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ στις 24 Νοεμβρίου 2021 και τον Δεκέμβριο στις περισσότερες χώρες.

Εκτός απ’ τα δύο poster, κυκλοφόρησε και ένα βίντεο στο οποίο ο σκηνοθέτης μιλά για την προσπάθεια της μεταφοράς του Resident Evil, υπόσχεται να παραμείνει πιστός στο πρωτότυπο υλικό και δείχνει μερικές σκηνές απ’ τα παιχνίδια με τις αντίστοιχες απ’ την ταινία του. Δείτε το βίντεο αυτό: