Η νέα ταινία του Batman θα είναι η πιο «σκοτεινή» ως τώρα_

Έχουμε δει πολλές κινηματογραφικές εκδοχές του Batman. Ο υπερήρωας της DC έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη σε slapstick ύφος, σε σκοτεινό, γοτθικό στιλ που θύμιζε κόμικ, αλλά και σε πιο ρεαλιστικό, πιο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα. Βέβαια, τι είναι ένας ρεαλιστικός Batman; Πώς πρέπει να είναι η ρεαλιστική εκδοχή ενός μασκοφόρου τιμωρού που αντιμετωπίζει υπερκακούς με ονόματα όπως Joker και Penguin; Μέχρι στιγμής, για να δημιουργηθεί η πιο ρεαλιστική μεταφορά του χαρακτήρα, βασιζόμασταν κυρίως στην αφαίρεση κάποιων υπερβολικών στοιχείων, με έναν Joker που δεν μοιάζει τόσο με κλόουν και δεν κάνει αστεία και ταχυδακτυλουργικά, για παράδειγμα. Όμως, εξακολουθούμε να βλέπουμε έναν τύπο ντυμένο νυχτερίδα να παλεύει με το «κακό», αλλά και μία γυναίκα-γάτα, μεταξύ άλλων. Η πιο ρεαλιστική εκδοχή του Batman, ως τώρα, παίρνει κάπως τη μορφή μιας περιπέτειας τύπου James Bond, αλλά σε πιο υπερβολικό στήσιμο βέβαια.

Η νέα κινηματογραφική μεταφορά του ήρωα, η ταινία The Batman του Matt Reeves, έχει το σωστό υπόβαθρο για να αποτελέσει την πρώτη πραγματικά «σκοτεινή» και την πιο ρεαλιστική εκδοχή στο σινεμά ως τώρα. Είδαμε το trailer, που σχεδόν αφαιρεί τα αστεία κοστούμια και τις υπερβολές που θυμίζουν τα παλιότερα κόμικ, με έναν πιο απλό Penguin και τον πιο οργισμένο Batman μέχρι σήμερα.

Το όραμα του Reeves «χρωστάει» πολλά σε ένα συγκεκριμένο κόμικ, το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο τον σκηνοθέτη, αποτέλεσε έμπνευση για τη νέα ταινία The Batman. Ο λόγος για το Batman: Ego του Darwyn Cooke που κυκλοφόρησε το 2000 και μας δίνει μία από τις πιο «σπασμένες» ψυχικά εκδοχές του Bruce Wayne, βάζοντας τον ίδιο τον Batman στον ρόλο του “villain”, κατά κάποιον τρόπο.

Στην ιστορία του κόμικ αυτού, έχουμε έναν Bruce Wayne που αναρωτιέται αν η αποστολή του έχει αντίκτυπο, αν η προσπάθειά του να σώσει την πόλη Gotham αξίζει τελικά, και βλέπουμε πώς το τραύμα του τον στοιχειώνει ακόμη, από τότε που είδε τους γονείς του να πέφτουν νεκροί μπροστά στα μάτια του. Αμφισβητεί το μυαλό του, σκέφτεται πως τα «έχει χάσει» και δεν χρειάζεται πολλή ώθηση για να πέσει εντελώς στον «βούρκο».

Το σπρώξιμο έρχεται ένα βράδυ, όταν ο Batman βρίσκει έναν συνεργό του Joker, τον Buster Snibbs, σε μια γέφυρα έτοιμο να δώσει τέλος στη ζωή του. Ο Snibbs «κάρφωσε» προηγουμένως τον Joker, έδωσε την κρυψώνα του στον Batman, και έτσι τώρα ο συνεργός του supervillain φοβάται για τον εαυτό του αλλά και για την οικογένειά του. Για να μην πέσουν στα χέρια του Joker, ενημερώνει τον Batman, τους σκότωσε. Και εκείνη τη στιγμή, τραβά τη σκανδάλη και φυτεύει μια σφαίρα στο κεφάλι του.

Ο Batman, ήδη σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, εκείνη τη στιγμή σπάει τελείως. Δεν μπορεί να το αντέξει. Γυρίζει πίσω στο κρησφύγετό του, γεμάτος ενοχές να τον κατατρώνε από μέσα. Αποφασίζει να παρατήσει την αποστολή του, να κρεμάσει τη στολή του Batman και να αφήσει πίσω του αυτήν την περσόνα. Όμως, o Batman, εκείνο το μέρος του Bruce Wayne, εκείνο που δημιουργήθηκε από την οργή του και τη δίψα για εκδίκηση, δεν τα παρατά τόσο εύκολα. Ο «σπασμένος» Batman χωρίζεται σε δύο μέρη, στον πιο λογικό, ανθρώπινο Bruce Wayne και στον οργισμένο τιμωρό Batman.

Ύστερα, ο Wayne αντιμετωπίζει την άλλη του πλευρά, συνομιλεί με έναν παραμορφωμένο, τεράστιο και τρομακτικό Batman, μιλά με αυτό το μέρος του εαυτού του το οποίο προσπαθεί να τον πείσει να μην σταματήσει. Ο Bruce Wayne αντιμετωπίζει τον εαυτό του, το παιδικό του τραύμα, τη «γέννηση»του Batman και την αποστολή του που εκείνη τη στιγμή του μοιάζει μάταιη. Ο Batman προτείνει στον Wayne να χωριστούν εντελώς, να ακολουθήσουν τα βήματα του Two-Face, ώστε η μία πλευρά να μην έχει ευθύνες για ό,τι κάνει η άλλη, και έτσι να μην υπάρχουν ενοχές. Κυρίως, το προτείνει ώστε να μπορέσει να αφεθεί ελεύθερος, να βγει στους δρόμους και να πολεμήσει το κακό όπως εκείνος ξέρει, χωρίς ηθικούς περιορισμούς, τους οποίους διατηρεί ο Wayne και ο Batman βλέπει ως αδυναμία.

Στο τέλος, όμως, η ανθρώπινη πλευρά του ήρωα καταφέρνει να σταθεί στα πόδια της, αποδέχεται την «κατάρα», γνωρίζει πως θα υποφέρει για πάντα, αλλά και πως αυτό είναι το αντίτιμο που πρέπει να πληρώσει για να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη, για να μην περάσει κανείς άλλος τα ίδια με εκείνον. Οι δύο πλευρές έρχονται σε συμβιβασμό, αποδέχονται η μία την άλλη και αποφασίζουν πως θα εξακολουθήσουν να συνυπάρχουν, για το καλό της πόλης τους. Ο Batman είναι ο φόβος, αλλά και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Πρόκειται για μία ιστορία που επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον Batman πλήρως, να μπει στην ψυχολογία του και να μας δείξει την εσωτερική του πάλη, τη μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό. Ίσως να μην δούμε κάτι τόσο «σκοτεινό» στη νέα ταινία, αλλά το ότι βασίζεται σε αυτό το κόμικ της δίνει την ευκαιρία να εξερευνήσει μια πλευρά του υπερήρωα που δεν έχουμε δει στον κινηματογράφο. Η επιλογή του Pattinson ως Batman μοιάζει πετυχημένη, και η απόφαση για μια πλοκή που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους της «θητείας» του Wayne ως μασκοφόρου τιμωρού είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Ο Pattinson δεν θα παίξει έναν κατασταλαγμένο, ώριμο Batman που έχει βρει τα πατήματά του. Αντίθετα, θα δούμε μία οργισμένη εκδοχή, νεαρή σε ηλικία, γεμάτη μίσος και αφέλεια, έναν παρορμητικό Batman με «σπασμένη» ψυχολογία. Σίγουρα είναι φρέσκια ιδέα, έπειτα από τόσες εκδοχές του υπερήρωα και αφού πλέον είναι καθιερωμένος σε κάθε μέσο και μορφή, να δούμε μία διαφορετική προσέγγιση που θα μας παρουσιάσει στοιχεία που δεν βγήκαν στο προσκήνιο στις άλλες ταινίες. Μετά από τόσες και τόσες μεταφορές, θα μπορούσε κανείς να πει ότι δεν χρειαζόμαστε άλλον Batman. Ωστόσο, αυτή η συγκεκριμένη εκδοχή του, αν τελικά δουλέψει όπως πρέπει, είναι σίγουρα καλοδεχούμενη.