Το Marvel’s Guardians of the Galaxy χειρίζεται σωστά τις αποφάσεις και τις συνέπειές τους_

Η αλληλεπίδραση στα video games παίρνει πολλές μορφές και μία από τις πιο διαδεδομένες εμφανίζεται σε παιχνίδια με διαλόγους που μας επιτρέπουν να πάρουμε αποφάσεις για να αλλάξουμε την έκβαση της πλοκής. Έχουμε δει τέτοια συστήματα σε πολλών ειδών παιχνίδια, σε RPG παραδοσιακά, και σε τίτλους που βασίζονται στην αφήγηση, σε περιπέτειες στο ύφος των παιχνιδιών της Telltale. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα λειτουργία, αφού μας δίνει τη δυνατότητα να επηρεάσουμε τις σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων αλλά και να σχηματίσουμε τις προσωπικότητές τους, και να οδηγήσουμε το σενάριο σε διαφορετικά γεγονότα.

Σπάνια βλέπουμε αποφάσεις που πράγματι επηρεάζουν ουσιαστικά την πλοκή, πάντως. Συνήθως οι επιλογές που μπορούμε να κάνουμε σε παιχνίδια τέτοιου τύπου αλλάζουν κάποια στοιχεία της ροής και της προσωπικότητας του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα, αλλά όχι μεγαλύτερα γεγονότα με περισσότερο βάρος. Συνήθως, δηλαδή, όσο κι αν ένα παιχνίδι υπόσχεται σημαντικές αποφάσεις με σοβαρές επιπτώσεις που θα αλλάξουν την έκβαση του σεναρίου, τελικά μας δίνει απλές επιλογές που διαμορφώνουν κάποια πιο επιφανειακά στοιχεία της ιστορίας. Υπάρχουν περιπτώσεις όπως ήταν το Mass Effect, που οι επιλογές μας μπορούσαν να οδηγήσουν σε τεράστιες διαφοροποιήσεις, με εντελώς διαφορετικό τέλος για την ιστορία και τελείως ρευστές σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων.

Το Marvel’s Guardians of the Galaxy, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, μας δίνει τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε τα γεγονότα με τις επιλογές που θα κάνουμε σε συγκεκριμένα σημεία του σεναρίου. Είναι μια απροσδόκητη προσέγγιση για παιχνίδι με υπερήρωες, ειδικά σε τέτοιο «χαβαλετζίδικο» στιλ, και φυσικά δεν υπόσχεται ούτε και παραδίδει αποφάσεις με τεράστιο βάρος και κοσμοϊστορικής σημασίας επιρροή στα γεγονότα. Έχουμε τις κλασικές επιλογές που οδηγούν σε μικρής έκτασης συνέπειες, που μας δίνουν μερικές διαφοροποιήσεις στους διαλόγους και αλλάζουν κάπως την αντίληψη που έχουμε για τον χαρακτήρα μας, τον Peter Quill ή αλλιώς Star-Lord.

Μπορεί να θεωρούμε ότι ο ήρωας είναι συνεχώς αστείος και δεν αντιμετωπίζει τίποτα στα σοβαρά, ή πως το κάνει όλο αυτό για να καλύψει τους φόβους του ή τα προβλήματά του, και να παίρνουμε αποφάσεις ανάλογα με αυτές τις ιδέες για την προσωπικότητα του Peter Quill. Βέβαια, δεν πρόκειται για RPG με εκτενή δέντρα επιλογών και περίπλοκους διαλόγους· εδώ, έχουμε πού και πού τη δυνατότητα να πάρουμε αποφάσεις, και αυτές χωρίζονται σε δύο διαφορετικές επιλογές διαλόγου. Είναι ένα απλό σύστημα, χωρίς πολλά-πολλά, που όμως έχει στηθεί όπως ακριβώς πρέπει και ταιριάζει απόλυτα στην εμπειρία που επιχειρεί να δημιουργήσει το Marvel’s Guardians of the Galaxy.

Οι επιλογές στον τίτλο αυτόν καταφέρνουν να φέρουν επαρκείς συνέπειες ώστε να διαφοροποιήσουν την πλοκή, χωρίς να φτάνουν σε βαρύγδουπες συνέπειες αλλά με μερικές έξυπνες ιδέες από πίσω. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή βρισκόμαστε σε μία γκρεμισμένη γέφυρα και πρέπει να περάσουμε απέναντι για να πατήσουμε ένα κουμπί. Ψάχνουμε τρόπο να το κάνουμε, και προκύπτει η επιλογή να πετάξουμε απέναντι τον Rocket, το μικροσκοπικό ανθρωπόμορφο ρακούν της ομάδας, για να πατήσει εκείνος το πλήκτρο. Ο Rocket δεν είναι ιδιαίτερα χαρούμενος με αυτή την ιδέα και μας λέει να μην τολμήσουμε να το δοκιμάσουμε. Αν πράγματι το κάνουμε τελικά, δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό και τα βασικά βήματα της ιστορίας παραμένουν ίδια σε κάθε περίπτωση. Όμως, αν πετάξουμε το ρακούν απέναντι, αυτή μας η πράξη έχει επίδραση στη συνέχεια, αφού προκύπτουν πολλοί διάλογοι που αναφέρονται σε αυτή. Σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, ο Rocket θα μας υπενθυμίζει τι κάναμε και θα μας λέει να μην δοκιμάσουμε κάτι τέτοιο ξανά, αν δεν θέλουμε να γευτούμε την οργή του, ενώ και τα άλλα μέλη της ομάδας θα μας «πειράζουν» για αυτή μας την απόφαση.

Τέτοιου είδους επιλογές εμφανίζονται αρκετές φορές στο παιχνίδι και οι αποφάσεις που παίρνουμε «χρωματίζουν» την ιστορία και τις σχέσεις των ηρώων. Δεν είναι ανάγκη οι επιλογές να φέρνουν replayability, ούτε και να μας δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξουμε δραστικά την πλοκή και τον κόσμο στον οποίον διαδραματίζεται. Αρκούν τέτοιες ευχάριστες πινελιές, που μας κάνουν όσο παίζουμε να νιώθουμε ότι οι επιλογές μας έχουν αντίκτυπο -κι ας μην έχουν- και «ζωντανεύουν» τους χαρακτήρες δίνοντάς τους πιστευτές αλληλεπιδράσεις και την ικανότητα να «θυμούνται» και να σχολιάζουν τον τρόπο που προσεγγίσαμε ένα ζήτημα.

Επίσης, το σύστημα των αποφάσεων του Marvel’s Guardians of the Galaxy παρεισφρέει και σε άλλα τμήματα του gameplay, πέραν της αφήγησης, καθώς υπάρχει ένας μηχανισμός μάχης που βασίζεται στον διάλογο. Σε μία εύστοχη και απόλυτα αρμόζουσα θεματικά κίνηση, η εταιρεία ανάπτυξης δημιούργησε ένα mechanic που μας βάζει να προσπαθούμε να εμψυχώσουμε την ομάδα μας εν μέσω μονομαχίας, όταν τα πράγματα πάνε στραβά. Έτσι, όταν έχουμε γεμάτη μία μπάρα, μπορούμε να βγάλουμε λόγο για να δώσουμε ώθηση στους συντρόφους μας, λαμβάνοντας υπόψη όσα μας λένε. Λειτουργεί ως εξής: τα μέλη της ομάδας μάς αναλύουν γιατί δυσκολεύονται στην εν λόγω μάχη, και εμείς μετά πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ δύο επιλογών εκείνη που ταιριάζει περισσότερο βάσει όσων μας είπαν. Αν κάνουμε σωστή επιλογή η ομάδα μας γίνεται πιο αποδοτική ενώ αν διαλέξουμε τη λάθος φράση θα δεχτούμε κοροϊδία και γέλια.

Είναι ευχάριστο να βλέπουμε εταιρείες να δοκιμάζουν τέτοιου είδους ιδέες και στην προκειμένη περίπτωση η υλοποίηση δικαιώνει, βοηθώντας στο στήσιμο πιστευτών χαρακτήρων με «ζωντανές» προσωπικότητες και δίνοντάς μας παράλληλα την αίσθηση πως συμμετέχουμε ενεργά στην ιστορία. Με αυτή τη μέθοδο αφήγησης δίνεται ξεκάθαρα η ιδέα πως εμείς «είμαστε» ο πρωταγωνιστής και οι υπόλοιποι χαρακτήρες αποτελούν την ομάδα μας. Επίσης, οι διαφορετικές τροπές που προκύπτουν είναι συνεχώς διασκεδαστικές και πολύ αστείες, όπως θα έπρεπε δηλαδή να είναι μια περιπέτεια στο σύμπαν του Guardians of the Galaxy.